معنی عماره خطمی - جستجوی لغت در جدول جو

عماره خطمی

لغت نامه دهخدا

(عَمْ ما رِ خَ)

ابن أوس بن خالد بن عبید بن امیه بن عامر بن خطمۀ انصاری خطمی. ’ذهبی’ نام او را عمار و ’ابن حجر’ آن را عماره داند. رجوع به عمارۀ انصاری (ابن أوس بن خالد...) شود

لغت نامه دهخدا

عماره خثعمی

(عُ رَ یِ خَ عَ)

ابن عبید خثعمی. نام او را ’عمار’ و نام پدر او را ’عبیدالله ’ نیز آورده اند. وی صحابی بود. برخی او را از اهل شام دانسته اند و حدیثی از او روایت کنند، اما ’ابن حجر’ آن را رد کرده و وی را تابعی میداند که از یک تن صحابی از قبیلۀ خثعم حدیث کرده است. رجوع به الاصابۀ ابن حجر، قسم اول از حرف عین، ترجمه شمارۀ 5717، و قسم چهارم از حرف عین ترجمه شمارۀ 6808 شود

لغت نامه دهخدا

عماره حکمی

(عُ رَ یِ حَ کَ)

ابن علی بن احمد حکمی مذحجی یمنی شافعی، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین. فقیه و شاعر یمن در قرن ششم هجری. رجوع به عمارۀ یمنی شافعی (ابن علی بن احمد...) شود

لغت نامه دهخدا

معنی عماره خطمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما